Ο Hancock δεν είναι ο μόνος που ανησυχεί γι αυτό. Ο Shaun Fenton, πρόεδρος του Headmasters’ and Headmistresses’ Conference, ισχυρίστηκε ότι ο αντίκτυπος των κοινωνικών μέσων στην ψυχική υγεία των παιδιών είναι «μια πραγματική τραγωδία της εποχής μας».
Υπάρχει ο κίνδυνος ωστόσο οι υπουργοί, οι διευθυντές και άλλοι, που βιάζονται να βρουν κάτι για να κατηγορήσουν για τη συχνότητα εμφάνισης ψυχικών ασθενειών μεταξύ των νέων, να κατηγορήσουν τη χρήση των κοινωνικών μέσων γι αυτές.
Σε γενικές γραμμές, αυτός ο πανικός και φόβος δεν βοηθά τους νέους. Αντίθετα, τους ενθαρρύνει να αντιδρούν και να αντιστέκονται σε τέτοιους κανόνες. Μόλις πέρυσι, ένας γνωστός διευθυντής ζητούσε την κατάργηση των εξετάσεων, επειδή θεωρούνταν ότι αποτελούν απειλή για την ψυχική υγεία των παιδιών. Ωστόσο αυτό είναι ένα κακό μήνυμα για τους νέους. Τους λέει ότι είναι πολύ εύθραυστοι για να αντιμετωπίσουν το εκπαιδευτικό σύστημα ή ότι ορισμένες πτυχές της μάθησης είναι πολύ δύσκολες γι ‘αυτούς.
Θα ήταν πολύ καλύτερο για τους νέους να δουν το άγχος όχι ως απειλή, αλλά ως μια φυσιολογική απάντηση σε ορισμένες καταστάσεις. Ομοίως, καθώς κινούμαστε σε μια όλο και πιο τεχνολογική εποχή, θα πρέπει να προσπαθούμε να κατανοήσουμε πώς αλληλεπιδράμε με τα κοινωνικά μέσα, χωρίς να πανικοβαλλόμαστε και να δημιουργούμε νέους νόμους.
Προς το παρόν, η κατανόησή μας για τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τον τρόπο με τον οποίο μας επηρεάζουν είναι πολύ περιορισμένη. Αυτό ισχύει για πολλές από τις μελέτες που χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν τον περιορισμό των κοινωνικών μέσων μέσω νομοθεσίας ή εισφορών για την ψυχική υγεία. Για παράδειγμα, μια μελέτη από το Royal Society of Public Health, ανέφερε ότι οι σχέσεις μεταξύ της χρήσης των κοινωνικών μέσων από τους έφηβους και της εμφάνισης ψυχικής ασθένειας, σχεδιάστηκε κατά προσέγγιση και παρήγαγε δυνητικά ψευδή αποτελέσματα, διότι οι συμμετέχοντες ήταν σε θέση να μαντέψουν την υπόθεση της μελέτης.
Μια ακόμη πιο δημοφιλής μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2011, από την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής, ισχυρίστηκε ότι η υπερβολική χρήση των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης δημιούργησε ένα φαινόμενο που ονομάζεται «κατάθλιψη του Facebook». Ωστόσο, στηρίχθηκε σε ανακριβείς ειδήσεις παρά σε πρωτογενή έρευνα. Πράγματι, ένας μελετητής, το έργο του οποίου χρησιμοποιήθηκε για να υποστηρίξει τη μελέτη, δήλωσε ότι η έρευνά του δεν υποστήριζε τους ισχυρισμούς που έγιναν για την «κατάθλιψη στο Facebook».
Εν ολίγοις, η περίπτωση της βαριάς χρήσης κοινωνικών μέσων που προκαλεί ψυχικές ασθένειες δεν είναι ξεκάθαρη, όπως οι υπουργοί, οι εκπαιδευτικοί και οι διευθυντές του NHS θα ήθελαν να πιστέψετε.
Όχι ότι όλες οι έρευνες που έχουν γίνει μέχρι στιγμής είναι αμφίβολης αξίας. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Psychiatric Quarterly το 2017, διαπίστωσε ότι τα κοινωνικά μέσα δεν είναι ένας αποτελεσματικός παράγοντας πρόβλεψης της κακής ψυχικής υγείας. Αλλά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ηλεκτρονική συμπεριφορά γνωστή ως «vaguebooking» – όταν κάποιος δημοσιεύει συχνά καταθλιπτικά και αρνητικά posts – ήταν ενδεικτική αυτοκτονικής προδιάθεσης. Αυτή η έρευνα υποδηλώνει ότι ο τρόπος με τον οποίο κάποιος χρησιμοποιεί τα κοινωνικά μέσα, είναι πολύ πιο ενδεικτικός της ψυχικής ασθένειας από το πόσο χρόνο ξοδεύει κάποιος στις online δραστηριότητές του. Με αυτό κατά νου, οι κυβερνήσεις θα πρέπει ίσως να εξετάσουν την υποστήριξη και όχι την τιμωρία των εταιρειών κοινωνικών μέσων ενημέρωσης, που αγωνίζονται να βοηθήσουν τους νέους που χρησιμοποιούν τα κοινωνικά μέσα με έναν σχετικό τρόπο.
Η σχέση μεταξύ ψυχικής υγείας και κοινωνικών μέσων παραμένει ελάχιστα κατανοητή και θα χρειαστεί πολύς χρόνος ώσπου να μπορέσουμε να την αποκρυπτογραφήσουμε πλήρως.
Πηγή: Secnews.gr
